காரணம் தேடும் முஸ்லிம் கட்சிகள் – ஏ.எல். நிப்றாஸ் (சிறப்பு கட்டுரை)…..!!
Read Time:29 Minute, 40 Second
முஸ்லிம் அரசியலில் சில்லறை வியாபாரிகளும் இருக்கின்றார்கள், மொத்த வியாபாரிகளும் இருக்கின்றார்கள். இவர்களுள் சிலர் சைனா ஃபோனை சைனா போன் என்று சொல்லி விற்பனை செய்கின்றார்கள். இன்னும் ஒரு சிலர் சைனா ஃபோனை ஒரிஜினல் நொக்கியா ஃபோன் என்று சொல்லி விற்று சமூகத்தை ஏமாற்றுகின்றார்கள்.
இது தேர்தல் நெருங்கிக் கொண்டிருக்கும் காலம். உயர் நீதிமன்றம் ஜனாதிபதிக்கு மூன்றாவது தடவை போட்டியிட முடியும் என்று பரிந்துரை செய்ததையடுத்து தேர்தலுக்கான கள நிலவரங்களை நாடிபிடித்துப் பார்க்கும் பணிகளை அரசாங்கம் முடுக்கி விட்டுள்ளது. தேர்தல் பிற்போடப்படுவதற்கான சாத்தியங்கள் குறைவடைந்து, தேர்தல் திகதி பற்றிய அறிவிப்பு இன்னும் சில தினங்களுக்குள் வெளியாகும் வாய்ப்பு அதிகரித்திருக்கின்றது.
இந்த தேர்தலில் முஸ்லிம் கட்சிகளின் நிலைப்பாடு என்னவாக இருக்கும் என்ற வாதப் பிரதிவாதங்களே தேநீர்கடை தொடக்கம் மேலிடம் வரை வியாபித்துள்ள விடயமாக இருக்கின்றது. கடந்த காலங்களில் ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ், அகில இலங்கை மக்கள் காங்கிரஸ், தேசிய காங்கிரஸ் போன்ற கட்சிகளின் நதிமூலமும் அவற்றின் சேருமிடமும் ஒன்றாக இருந்தது. ஆனாலும் சிறுசிறு ஓடைகளாக பிரிந்து வேறுவேறு வழிகளில் பயணித்து கடலை வந்தடைவதையே அவர்கள் ‘சாணக்கியம்’ என்றும் ‘வியூகம்’ என்றும் கற்பிதம் சொல்லிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.
அதனை வைத்துப் பார்க்கின்ற போது பொதுவில் முஸ்லிம் கட்சிகள் ஆளும் கட்சியை ஆதரிப்பதற்கான சகுனங்களே அதிகமுள்ளன என்பது வாக்காளப் பெருமக்களின் உள்மனதிற்கு புரிகின்றது. எந்தவித கொள்கையும் இன்றி ஆளும் கட்சியை பிரதிநிதித்துவம் செய்யும் ஏனைய முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகள் பற்றியும் எதிர்க்கட்சியில் இருந்துகொண்டு வெறுமனே ‘அறிக்கை அரசியலை’ மட்டும் நடத்திக் கொண்டிருக்கின்ற சில உறுப்பினர்கள் பற்றியும் புதிதாக ஊகிப்பதற்கு ஒன்றுமில்லை.
சுற்றி வளைத்தல்
முஸ்லிம் கட்சிகள் இம் முறை தேர்தலில் எந்த முடிவை சொல்வதற்கு தயங்குகின்றனர் என்பதும் சுற்றி வளைத்து அவர்கள் எங்கு வந்து நிற்பார்கள் என்பதும் இமயமலை ரகசியமல்ல. ஆனால், பொதுவாக அரசியல் தொடர்பில் வெறுப்படைந்திருக்கும் மக்களிடம் என்ன காரணத்தையும் கற்பிதத்தையும் சொல்லி வாக்குகளை சூறையாடலாம் என்பதைத்தான் இப்போது யோசித்துக் கொண்டிருக்கின்றார்களே தவிர, சமூகத்தின் சார்பில் என்ன கோரிக்கையை வேட்பாளர்களிடம் முன்வைக்கலாம் என்பது பற்றியல்ல.
என்ன முடிவை நீங்கள் எடுத்திருக்கின்றீர்கள் என்று முஸ்லிம் கட்சிகளிடம் கேட்டால், “தேர்தல் அறிவிக்கப்பட்டதும் எமது முடிவு வெளியாகும். அது மக்களின் விருப்பு வெறுப்புக்களை, நலன்களை முன்னிலைப்படுத்தியதாக இருக்கும். தவிர, பதவிகளை அடிப்படையாகக் கொண்டதாகவல்ல” என்று ஒரு ரெடிமேட் பதிலை கூறிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். ஆனால் வேட்பு மனு தாக்கல் செய்யும் வரைக்கும்தான் இந்த மழுப்பலான பதில்கள் கைகொடுக்கும். கத்தரிக்காய் முற்றினால் சந்தைக்கு வரத்தானே வேண்டும்.
அப்படிப் பார்த்தால்…. முஸ்லிம் காங்கிரஸும் சரி தேசிய காங்கிரஸும் சரி, மக்கள் காங்கிரஸும் சரி – மக்கள் என்ன நினைக்கின்றார்கள் என்பதை கருத்துக் கணிப்பு செய்யும் பணிகளிலேயே இன்றைய பொழுதுகளை கழித்துக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.
ஆனால் பரவலான மக்கள் அபிப்பிராயம் எங்காவது சேகரிக்கப்படுகின்றதா என்று கேட்டால் பக்கவாட்டில்தான் தலையை ஆட்ட வேண்டியிருக்கும். கட்சியில் அக்கறையுள்ள உறுப்பினர்களின் ஆலோசனையைக் கூட தட்டிக் கழிப்பவர்கள் மக்களின் விருப்பத்தை ஏற்றுக் கொண்டு செயற்படுவார்கள் என்று எண்ணுவது முட்டாள்தனம்தான்.
‘மக்கள்’ அல்லது ‘வாக்காளப் பெருமக்கள்’ எனும் தரப்பினர் யார் என்பதை இவ்விடத்தில் முஸ்லிம் கட்சிகள் யாவும் தெளிவாக விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும். கட்சிக்காக போஸ்டர் ஒட்டியவர்களும் எதிரணியின் வாகனத்திற்கு கல் எறிந்தவர்களும் கள்ள வாக்கு போட்டவர்களும் கொந்தராத்துக் காரர்களும் மட்டுமல்ல.
உண்மையில் இவர்களுள் பலர் தமது சொந்த இலாபத்திற்காக ஒட்டிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். ஆனால் உண்மையிலேயே முஸ்லிம் கட்சிகளின் நகர்வுகளில் அக்கறை செலுத்தும் வாக்காளர்கள் அல்லது போராளிகள் என்போர் இதற்கு அப்பாற்பட்ட தரப்பினராவர்.
கொழும்பிலிருந்து தமது படை பட்டாளங்களோடு கிளம்பிச் சென்று ஒரு கூட்டத்தை ஏற்பாடு செய்து, அதில் தனது கருத்துக்களை ஒப்புவித்துவிட்டு வந்தால் அது ‘மக்களின் கருத்துக்களை அறிதல்’ ஆகிவிடாது. தலைவர் ஒவ்வொரு வீடாகச் சென்று கருத்தறிய முடியாது என்றும் அதற்காகவே அமைப்பாளர்களையும் இணைப்பாளர்களையும் நியமித்துள்ளோம் என்றும் சில அரசியல்வாதிகள் கூறுவதுண்டு.
உண்மைதான் முஸ்லிம் கட்சிகள் எல்லாவற்றுக்கும் ஏகப்பட்ட அமைப்பாளர்களும் பிரமுகர்களும் ஒவ்வொரு ஊரிலும் இருக்கவே செய்கின்றனர். ஆனால் பெரிய ‘பில்ட்அப’;காட்டிக் கொண்டு திரிகின்ற அதில் அநேகருக்கு களநிலைமைகள் பற்றிய போதிய அறிவு கிடையாது.
வாக்களிக்கும் மக்களுடன் கிரமமான தொடர்பு கிடையாது. எந்த அமைப்பாளனாவது ஒரு கடைநிலை வாக்காளனை, உடம்பிற்கு முடியாமல் கட்டிலில் கிடக்கும் பழைய போராளியை சந்தித்து உங்களது அபிப்பிராயம் என்னவென்று கேட்டதாக சரித்திரமே இல்லை.
எப்போதும் இவ்வாறானவர்கள் தலைவர்களுக்கு “ஆமாம்” போடுகின்றவர்களாகவே இருப்பார்கள். ‘மக்களின் விருப்புகள்’ என்ற அடைமொழியுடன் இவர்கள் சொல்கின்ற கருத்துக்கள் பெரும்பாலும் அவர்களது சொந்த நிலைப்பாடுகளே ஆகும். எல்லா தீர்மானத்தையும் தலைவரே எடுத்துவிட்டு, கட்சி உறுப்பினர்களும் மக்களும் இதையே விரும்புகின்றார்கள் என்று அறிவிப்புச் செய்வதற்கு இது ஒப்பானது.
எதிர்க்கட்சியின் கையறுநிலை
இந்த நாட்டின் அரசியலின் தற்போதைய நிலைமைக்கு பல காரணங்கள் இருக்கின்றன. பிரதான எதிர்க்கட்சி பலமிழந்து போனமை இதில் முக்கியமானது. ஐக்கிய தேசிய கட்சி வரலாற்றில் என்றுமில்லாத பலவீனத்தை அடைந்துள்ளது எனலாம்.
அக்கட்சி சரியான பலத்துடன் இருந்திருந்தால் தவறுகளை தட்டிக் கேட்க முடிவது மட்டுமன்றி ஆட்சி மாற்றத்திற்கான சாத்தியக்கூறுகளும் அதிகரித்திருக்கும். ஆனால் மூன்றாவது முறைகூட ஒரு ஜனாதிபதி வேட்பாளரை தனித்துநின்று தோற்கடிக்க முடியாத நிலையிலேயே பிரதான எதிர்க்கட்சி இருப்பதால், தற்போதைய ஜனாதிபதியையும் அவரது ஆட்சியையும் இன்னும் பல வருடங்களுக்கு அசைக்க முடியாது என்ற ஒரு எண்ணப்பாடு பரவலாக ஏற்பட்டிருக்கின்றது. முஸ்லிம் கட்சிகளும் சிறு கட்சிகளும் ஆளுந்தரப்பில் சங்கமமாகி இருப்பதற்கு இதுவும் உப காரணம் எனச் சொல்லலாம்.
தனித்து நின்று ஜனாதிபதி மஹிந்தவை வீழ்த்துவது சிரமம் என்ற நிலைப்பாட்டுக்கு வந்த ஐக்கிய தேசியக் கட்சியும் ஏனைய எதிரணி கட்சிகளும் பொது வேட்பாளர் ஒருவரை நிறுத்துவதற்கு தீர்மானித்திருக்கின்றன. இது ஒரு நல்ல உத்தியே. இருப்பினும் அறுதியும் உறுதியுமாக ஒரு பொதுவேட்பாளரை ஏகமனதாக பிரகடனம் செய்வதில் இன்னும் இழுபறி நிலை தொடர்கின்றது.
எதிர்க்கட்சிகளால் தீர்மானிக்கப்படும் யாரை வேண்டுமானாலும் பொது வேட்பாளராக போடலாம் என்ற கருத்துடன் உடன்பட முடியாது. ஏனென்றால் ஜனாதிபதி ஆசனம் என்பது வெளியில் இருந்து பார்ப்பவர்கள் நினைப்பது போல் மிக குளிர்மையானதாக இருக்கப் போவதில்லை. அதில் அமர்ந்தாலே அதிலிருக்கின்ற கஷ்டங்கள் தெரியும்.
எனவே ஆட்சியை திறம்பட கொண்டு நடத்தக் கூடியவராகவும் பெரும்பான்மை சிறுபான்மை மக்களின் ஆதரவை ஒருங்கே பெற்றவராகவும் அவர் இருப்பது அவசியம். அமைச்சராக நியமிக்கக் கூடிய ஒருவரை ஜனாதிபதி வேட்பாளராக முன்மொழிவது சொந்த செலவில் சூனியம் வைப்பதற்கு ஒப்பானது எனலாம்.
அந்த வகையில் முன்னாள் ஜனாதிபதி சந்திரிகா குமாரதுங்க போன்ற ஓரிருவரே முஸ்லிம்களின் நம்பிக்கையை ஓரளவுக்கு பெற்றுள்ளவராகவும் சவால்மிக்க ஒரு வேட்பாளராகவும் இருப்பர் என்ற அபிப்பிராயம் பரவலாக உள்ளது. இருந்தாலும் அவ்வாறானவர்கள் களமிறங்குவார்களா என்பது இன்னும் உறுதியாகவில்லை.
இவ்வாறு. எதிரணியின் வேட்பாளர் யாரென்று தெரியாமல் இருக்கின்ற ஒரு பின்புலத்தில் பெயர் தெரியாத அவ் வேட்பாளருக்கு ஆதரவளிப்பதாக அறிவிக்க முடியாது என்ற நிலைப்பாட்டிலேயே…. தோற்கடிக்க முடியாத ஜனாதிபதியின் பக்கம் முஸ்லிம் கட்சிகள் இலேசாக சாய்ந்திருக்கின்றன.
முஸ்லிம்களின் அரசியலை பெருமளவுக்கு பிரதிநிதித்துவம் செய்யும் ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ், அகில இலங்கை மக்கள் காங்கிரஸ், தேசிய காங்கிரஸ் ஆகிய முஸ்லிம் கட்சிகள் நிகழ்காலத்தில் அரசாங்கத்துடன் தேனிலவு கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கின்றன – அவ்வப்போது சிறு ஊடல்கள் ஏற்பட்டாலும் கூட !
ஆனால், ஒரு கட்சி என்ற அடிப்படையில் இந்த சமூகத்திற்கு எத்தனை உரிமைகளையும் அபிவிருத்திகளையும் இந்த தலைவர்கள் பெற்றுக் கொடுத்துள்ளனர் என்ற கேள்விக்கு இன்னும் விடையில்லை. அமைச்சராக இருப்பதால் கிடைக்கின்ற அபிவிருத்தியும் சில தொழில் வழங்குதல்களும் கட்சி பெற்றுக் கொடுத்ததாக கருதப்பட முடியாது.
இம்மூன்று கட்சித் தலைவர்களிலும் அமைச்சர் அதாவுல்லா தலைமையிலான தேசிய காங்கிரஸ் ஆளும் கட்சிக்கே ஆதரவளிக்கும். இந்த நிலைப்பாட்டில் இருந்து தலைவர் விலகப் போவதில்லை. அத்துடன் அந்த முடிவை ஆட்சேபிக்கும் அளவுக்கு கட்சிக்குள் ஆட்களும் இல்லை.
அமைச்சர் றிசாட் பதியுதீன் தலைமையிலான அகில இலங்கை மக்கள் காங்கிரஸ்கடந்த ஊவா மாகாண சபை தேர்தலில் மு.கா.வுடன் இணைந்து போட்டியிட்டு அரசுக்கு எதிரான சக்தி என்ற போலியான விம்பத்தை தோற்றுவித்தது. இந்நிலையில் எதிர்வரும் தேர்தலில் தலையைச் சுற்றி மூக்கைத்தொட்ட கதையாக சில விமர்சனங்கள் மற்றும் வியாகிக்யானகளுடன் ஆளும் தரப்பிற்கு ஆதரவளிப்பதே நடைமுறைச் சாத்தியமாகும்.
மறுபுறத்தில். முஸ்லிம் சமூகத்தின் ஏக பிரதிநிதிகள் என்று தமது வகிபாகத்தை பெருப்பித்துக் காட்டும் முஸ்லிம் காங்கிரஸ் கட்சி ஒருமித்த நிலைப்பாட்டுக்கு வருவதில் பல்வேறு சர்ச்சைகள் எழுந்துள்ளன. இந்தக் கட்சி ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக் ஷவையோ அல்லது பொது வேட்பாளரையோ – யாரை ஆதரிக்க முடிவெடுத்தாலும் கட்சிக்குள் இருக்கின்ற பலரை சமாளிக்க வேண்டியிருக்கும். இது ஏனைய முஸ்லிம் கட்சிகளுக்குள் இல்லாத ஒரு நிலைமையாகும்.
கூட்டங்களின் கூத்து
ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ் அண்மையில் கொழும்பில் உயர்பீடக் கூட்டத்தையும் அம்பாறையில் செயற்குழு கூட்டத்தையும் நடத்தியது. இவ்விரு கூட்டங்களும் ‘சுபம்’ இன்றியே முடிவடைந்தது மட்டுமன்றி, இக்கூட்டங்களில் இடம்பெற்ற வாக்குவாதங்கள் குறித்த தகவல்களும் கசிந்திருக்கின்றன.
உயர்பீட கூட்டத்தில் பெரும்பான்மையான உறுப்பினர்கள் அரசாங்கத்திற்கு எதிரான நிலைப்பாட்டை வெளிப்படுத்தினர். கட்சித் தலைவர் ஒப்பீட்டளவில் ஜனாதிபதி மஹிந்தவுக்கு சார்பான நிலைப்பாட்டை வெளிப்படுத்தினார் என்றபோதிலும், மக்களின் கருத்தறிந்து தீர்மானம் எடுப்போம் என்று கூறியுள்ளார்.
அப்போது குறுக்கிட்ட மாகாண சபை உறுப்பினர் ஒருவர் “மக்களின் கருத்தறிய வேண்டிய அவசியமில்லை. நாம் எடுக்கும் தீர்மானமே போதுமானது” என்ற தொனியில் கருத்து வெளியிட்டுள்ளார். அவருக்கு துணையாக இன்னுமொரு உறுப்பினரும் பேசியுள்ளார். இதனால் ஆத்திரமுற்ற ஏனைய உறுப்பினர்கள் சத்தம்போட்டு அவ்விருவரையும் பேசவிடாது அமரச் செய்ததாக நம்பத்தகுந்த வட்டாரங்களில் இருந்து அறியவருகின்றது.
அரசாங்கத்திற்கோ பொது வேட்பாளருக்கோ ஆதரவளிப்பது வேறு விடயம். அதற்கு சார்பாக கருத்துக்கூறவும் அவர்களுக்கு உரிமையுள்ளது. ஆனால் மக்களின் கருத்தறியத் தேவையில்லை என்று கூறுவதற்கான தார்மீக உரிமை அவர்களுக்கு கிடையவே கிடையாது.
இது மக்களின் கட்சி. மக்களின் விருப்பத்திற்கு முன்னுரிமை வழங்கி தீர்மானம் எடுப்போம் என்று கூறுகின்ற மு.கா. கட்சிக்குள் தான்தோன்றித்தனமாக செயற்பட நினைப்போரும் இருக்கின்றனர் என்பதற்கு இந்த உயர்பீட சம்பவம் (உண்மையென்றால்) நல்லதொரு சான்றாகும். எது எப்படியோ நிலைமை கட்டுக்கடங்காது சென்றதால் அம்பாறையில் செயற்குழுவை சந்திப்பது என்ற தீர்மானத்தோடு கூட்டம் முடிவுக்கு வந்தது.
அட்டாளைச்சேனையில் நடந்தேறிய செயற்குழு கூட்டத்தில் கட்சியின் செயலாளர் கலந்து கொள்ளவில்லை. தனது குடும்ப உறவினர்கள் கொழும்பு வீட்டுக்கு வந்திருந்தமையால் வர முடியவில்லை என அவர் குறிப்பிட்டிருந்தார். ஆனால், இக் கூட்டமும் கொழும்பில் நடைபெற்ற உயர்பீட கூட்டத்தின் போட்டோபிரதியாகவே இருந்தது. இந்நிகழ்வில் கலந்து கொண்டோரிடம் ஆரம்பத்தில் தேர்தல் தொடர்பாக கருத்துக் கேட்கப்பட்டது
பிரதேச சபை உறுப்பினர் ஒருவர் எழுந்து ஆளும் கட்சியை ஆதரிப்பதே நல்லதென கூறிய போது சபையில் சலசலப்பு ஏற்பட்டது. அதிகமானோர் அக்கருத்தை எதிர்த்தனர். அப்போது ஒரு பாராளுமன்ற உறுப்பினர் மேற்சொன்ன பிரதேச சபை உறுப்பினரின் கருத்துச் சுதந்திரம் பற்றி அக்கறையுடன் பேசினார். அதனையடுத்து மற்றுமொரு மு.கா. எம்.பி. எழுந்து அரசாங்கத்தை ஆதரிக்க முடியாது என்றும் மக்கள் தீர்மானத்திற்கு கட்டுப்படுவதாகவும் கூறினார். இவர்கள் இருவரதும் நிலைப்பாடு தெட்டத்தெளிவாக பார்வையாளர்களுக்கு புரிந்தது.
எல்லாவற்றையும் புதினம் பார்த்துக் கொண்டிருந்த கட்சித்தலைவர் பாம்புக்கும் நோகாமல் கம்புக்கும் நோகாமல் வழக்கம்போல பேசி கூட்டத்தை முடித்தார். எல்லாம் சொல்லி வைத்தாற்போல் இருந்தது. இது இவ்வாறிருக்க, கட்சியின் ஆசிர்வாதமின்றி அமைச்சுப் பதவியைப் பெற்ற தவிசாளர் சில தினங்களுக்கு முன்னர் ஒரு அறிக்கையை விட்டிருக்கின்றார்.
“தற்போதைய ஜனாதிபதியே வெற்றி பெறும் சாத்தியமிருக்கின்றது. எனது கருத்துக்கள் உயர்பீடத்தில் ஏற்றுக் கொள்ளப்படவில்லை. எவ்வாறிருப்பினும் கட்சியின் தீர்மானத்திற்கு கட்டுப்படுவேன்” என்று அதில் குறிப்பிட்டுள்ளார். ஆக, முஸ்லிம் காங்கிரஸ் கட்சிக்குள் ஒருமித்த நிலைப்பாடு கிடையாது.
முஸ்லிம் மக்களின் விடயத்தில் முஸ்லிம் கட்சிகளில் ஒன்று தவிட்டுக்கும் மற்றையது தண்ணீருக்கும் இழுப்பது வழமையாகிவிட்டது. இதனாலேயே இந்த சமூகத்தை ஒரு அங்குலம் கூட முன்னகர்த்த முடியாமல் இருக்கின்றது. இந்நிலைமை மு.கா.வுக்கு உள்ளேயும் காணப்படுகின்றது. அக்கட்சியில் உள்ள உறுப்பினர்கள் தனித்தனியே சென்று அரசுடன் சேர்ந்து கொள்வார்கள் என்ற காரணத்தை கூறி பல தடவைகள் மக்கள் விரும்பாத முடிவை மு.கா.
எடுத்திருக்கின்றது. கடைசி வரையும் கொள்கைப் பிடிப்புடன் இருக்கும் ஒரேயொரு உறு ப்பினரான செயலாளர் ஹசனலி எம்.பி. யும் தலைவருக்கு கட்டுப்படுவதாக முன்னமே செய்துகொடுத்த சத்தியப்பிரமாணத்திற்கு அமைவாக கடைசி நேரத்தில் தனது பிடியை தளர்த்தி விடுவதுண்டு. அப்படியான ஒரு நிலைமையே இந்த தேர்தலிலும் ஏற்றுபடுமா என்ற சந்தேகம் இன்று ஏற்பட்டுள்ளது.
பிளவும் வீழ்ச்சியும்
இவ்விடத்தில் ஒன்றை விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும். கட்சியில் இருந்து இரண்டு பேர் சென்று ஆளும் கட்சியில் இணைவதால் கட்சியில் பிளவு ஏற்படலாம். ஆனால் அது கட்சியின் வீழ்ச்சியாக மாட்டாது. ஆனால் மக்கள் விருப்பத்திற்கு மாறாக கட்சி செயற்பட்டு மக்களின் ஆதரவை இழப்பதே உண்மையான வீழ்ச்சியாக இருக்கும்.
மு.கா. என்ற கட்சியை தவிர்த்து தனித்தனியாக நோக்கினால் எந்த மு.கா. எம்.பி.யும் சில ஆயிரம் வாக்குகளைக் கூட எடுக்கமாட்டார்கள் என்பது அரசாங்கத்திற்கும் பொது எதிரணிக்கும் தெரிந்த சங்கதிதான். ஒருவேளை, அதையும் தாண்டி கட்சியில் இருந்து யாராவது வெளியேறினால் அந்த ‘கறுப்பு ஆடுகளை’ சமூகத்திற்கு பகிரங்கமாக தெரியப்படுத்திவிட்டு, மக்கள் ஆதரவின் மூலம் கட்சியை முன்கொண்டு செல்ல துணிவதை தவிர இப்போது வேறு தெரிவுகள் இல்லை.
இதற்கிடையில், மு.கா. செயலாளர், அமைச்சர் சுசில் பிரேம் ஜயந்தவை சந்தித்ததாக தகவல் வெளியாகியுள்ளது. இருப்பினும் இதன் உண்மைத்தன்மை உறுதிப்படுத்துவதற்காக செயலாளர் எம்.ரி. ஹசனலி எம்.பி.யை நேற்று நான் தொடர்புகொண்ட போது, நடந்தவற்றை விபரித்தார்.
“சந்திப்பு இடம்பெற்றது உண்மைதான். நானும் எம்.பி.க்களான முத்தலிப் பாறூக், தௌபீக் ஆகியோரே அமைச்சர் சுசிலை சந்தித்தோம். கிழக்கு மாகாண சபையில் அரசாங்கத்திற்கு எதிரான கருத்துக்களை கூறியே நாம் வாக்குகளை பெற்றுக் கொண்டோம். அந்த வாக்குகளை அரசாங்கத்திடம் அடமானம் வைத்தோம்.
எதிர்க்கட்சியினால் அன்றி, அரசாங்கத்தா லேயே இந்த மக்களுக்கு ஏதாவது நடக்கும் என்பதற்காகவே அப்படிச் செய்தோம். ஆனால், அரசாங்கம் எமக்களித்த வாக்குறுதிகளை நிறைவேற்றவில்லை. இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வு விடயத்தில் தவிர்க்க முடியாத ஒரு அங்கமாக முஸ்லிம்கள் இருக்கின்றபோதும், முஸ்லிம் காங்கிரஸை தெரிவுக்குழுவில் உள்ளடக்கவில்லை என்பது மன உளைச்சலாக இருக்கின்றது” என்று தெரிவித்தோம்.
“அத்துடன் இந்த தேர்தலில் ஆதரவு வழங்குவது என்றால் பல விடயங்களை அரசாங்கம் செய்ய வேண்டும் என்று கோரினேன். குறிப்பாக கரையோர மாவட்டம் பற்றி பிரஸ்தாபித்தேன். அதற்கு பதிலளித்த அமைச்சர் சுசில் அதனை உடனே செய்ய முடியாது. எல்லை நிர்ணயம் மேற்கொண்ட பின்னரே அதனை செய்ய முடியும் என்றார்.
ஆனால் எல்லை நிர்ணயம் அவசியமில்லை என்று வலியுறுத்தினேன். எமது கோரிக்கைகளை செவிமடுத்தஅமைச்சர் பிரேம் ஜயந்த, ஆளும் கட்சி உயர்மட்டத்தினரிடம் கதைத்து விட்டு மீண்டும் எம்மை சந்திப்பதாக கூறிச்சென்றார். இதற்கப்பால் வேறெந்த விடயமும்அங்கு பேசப்படவில்லை என்றார்” தெளிவாக.
இந்த தெளிவும் உறுதிப்பாடும் என்றென்றைக்கும் நிலைத்திருக்க வேண்டும் என்றுதான் மக்கள் நினைக்கின்றனர். ஆனால் முஸ்லிம் கட்சிகளுக்கு இடையில் ஒற்றுமை இல்லாது போனதுபோல, மு.கா. கட்சிக்குள்ளேயும் கட்டுப்பாடு சீர்குலைந்து போனதாலும் ஒவ்வொரு உறுப்பினரும் தனித்தனியேதிரைமறைவுபேரம்பேசல்களை நடத்திக்கொண்டிருப்பதாலும் முஸ்லிம்சமூகம் தமது உரிமைகளை பெற்றுக்கொள்ளமுடியாதிருக்கின்றது.
எது எப்படியோ, ஜனாதிபதியையோ அல்லது பொது வேட்பாளரையோ யாரை ஆதரிப்பது என்றாலும் அந்நபர் முஸ்லிம் சமூகத்தின் கோரிக்கைகளை நிஜமாக நிறைவேற்றுபவராக இருக்க வேண்டும். வெற்று வாக்குறுதிகளை கூறி சிலிர்க்க வைப்பவராக இருக்கக் கூடாது.
மக்களின் விருப்பத்திற்கு மாறாக முஸ்லிம் கட்சிகள் செயற்பட்டால், அவர்களுக்கு வாக்களித்ததன் மூலம் தாம் விட்ட பிழையை சுரணையுள்ள மக்கள் அடுத்த தேர்தலில் திருத்தி எழுதுவார்கள்.
ஏ.எல். நிப்றாஸ்
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %
0
0
Average Rating