ராஜபக்ஷவின் வெற்றியும் முஸ்லிம்களின் நிலைப்பாடும்!! (கட்டுரை)
Read Time:23 Minute, 57 Second
இலங்கை காலநிலையின் பிரகாரம், இரண்டு மழைக்காலங்களுக்கு இடைப்பட்ட ஒரு காலமாக கருதப்படும் ஒக்டோபர் -– நவம்பர் மாதங்களில் திடீரென வீசும் காற்றினால் எதிர்பாராத விதமாக வானிலை மாறி, திடீரென மழை பெய்வதுண்டு. அப்பேர்ப்பட்ட ஒரு பருவகாலத்தில் நாட்டின் ஆட்சியில் சட்டென குறிப்பிடத்தக்க ஒரு களநிலை மாற்றமொன்று நடந்தேறியிருக்கின்றது.
‘மாற்றம் ஒன்றே மாறாதது’ என்பதையும், காலங்கள் மாறும்போது காட்சிகளும் மாறிச் செல்லும் என்பதையும் இந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலின் ஊடாக நாம் மீண்டும் உணர்ந்திருக்கின்றோம். பெரும்பான்மை மக்களின் பெரும்பான்மை ஆதரவைப் பெற்ற கோத்தாபய ராஜபக் ஷ இந்நாட்டின் ஜனாதிபதியாக வெற்றி பெற்றிருக்கின்றார். சிறுபான்மை முஸ்லிம்கள் மற்றும் தமிழர்களின் பெரும்பான்மை ஆதரவைப் பெற்றிருந்த போதும் சஜித் பிரேமதாஸ தோல்வியடைந்திருக்கின்றார். இதுதான் காலநியதி என்றாகியிருக்கின்றது.
ராஜபக் ஷ குடும்பத்தின் நீண்டகால திட்டமிடல், குறிப்பாக மஹிந்த ராஜபக் ஷவின் வியூகங்கள் கோத்தாபயவின் வெற்றிக்கு அடித்தளமிட்டுள்ளன என்றும், மேட்டுக்குடி அரசியலில் நிலைகொண்டுள்ள ரணில் விக்கிரமசிங்க உள்ளிட்ட ஐ.தே.கட்சிக்காரர்களின் சூட்சுமங்கள், மீளாய்வு செய்யப்படாத பழைய வியூகங்கள் எல்லாம் கோத்தாபயவின் வெற்றிக்கு மறைமுக பங்களிப்பை வழங்கி, சஜித்தை தோற்கடிக்கும் நிலைக்கு இட்டுச் சென்றிருக்கின்றன என்று கூறலாம். ஆக. ராஜபக் ஷவின் வெற்றிக்கு மஹிந்த அணி மட்டு மன்றி ரணில் கூட்டத்தாரும் காரணமாகியிருக்கின்றனர் எனலாம்.
கடந்த 16ஆம் திகதி இடம்பெற்ற ஜனாதிபதித் தேர்தலில் 69 இலட்சம் வாக்குகளைப் பெற்ற கோத்தாபய ராஜபக் ஷ இலங்கையின் புதிய ஜனாதிபதியாக பதவிப் பிரமாணம் செய்து கொண்டுள்ளார். அவரது சகோதரரும் இந்தக் கதையின் இயக்குநருமான மஹிந்த ராஜபக் ஷ மீண்டும் ஒரு தடவை இந்நாட்டின் பிரதமராக சத்தியப் பிரமாணம் செய்துள்ளார். மொட்டு வடிவில், மீண்டும் ராஜபக் ஷக்களின் ஆட்சி மலர்ந்திருக்கின்றது.
மறுபுறத்தில், 55 இலட்சத்திற்கும் அதிகமான வாக்குகளைப் பெற்றும் தோல்வியடைந்த சஜித் பிரேமதாஸ இப்போது எதிர்க்கட்சித் தலைவர் பதவிக்காக கட்சிக்குள் போராடிக் கொண்டிருக்கின்றார். இந்தச் சூழலில், வெற்றிபெற்ற வேட்பாளருக்கு வாக்களித்த மக்கள் தேச நலன்விரும்பிகள் போலவும் சஜித்திற்கு வாக்களித்த சிறுபான்மை மக்கள் தேசவிரோதிகள் போலவும் சித்திரிக்கப்படுகின்ற ஒரு ஆபத்தான சூழல் கட்டமைக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது. புதிய ஜனாதிபதிக்கும் நாட்டின் முஸ்லிம், தமிழ் மக்களுக்கும் இடையில் தொடர்ந்தும் இடைவெளியை வைத்திருக்க விரும்புகின்ற சக்திகளின் கைங்கரியமாகவே இதை பார்க்க வேண்டியுள்ளது.
வெற்றியின் இரகசியம்
இந்தமுறை ஜனாதிபதித் தேர்தலில் வெற்றி – தோல்வி எதனடிப்படையில் தீர்மானிக்கப்படும் என்பதை இப்பக்கத்தில் வெளியான முன்னைய கட்டுரையில் குறிப்பிட்டிருந்தோம். அதுவே நிதர்சனமாகியிருக்கின்றது. அந்த வகையில் யுத்த வெற்றியும், ராஜபக் ஷக்கள் மீதான அபிமானமும் இனவாதப் பிரசாரங்களும் மட்டுமே மொட்டுச் சின்னத்தின் வெற்றிக்கான காரணங்கள் அல்ல.
2015 ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தோல்வியுற்ற மஹிந்த ராஜபக் ஷ அப்படியே அடங்கிப் போவார் அல்லது வெட்கத்தால் ஒதுங்கிப் போவார் என்றே பலரும் நினைத்தனர். ஆனால் அவர் அப்படிச் செய்யவில்லை. அதற்காக அவசரப்படவும் இல்லை. தனது சகோதரர்களை அழைத்தார். தோல்விக்கான காரணங்கள் எவை என்பதை தேடிப் பார்த்தார். எங்கெங்கே தவறு விட்டிருக்கின்றோம்? எதனை திருத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்று ராஜபக் ஷக்கள் மீள்பரிசீலனை செய்தனர்.
2015 இல் தோல்வியடைந்த பின்னர், ‘தமிழர்களும் முஸ்லிம்களும் என்னை தோற்கடித்து விட்டார்கள்என்ற தொனியில் மஹிந்த ராஜபக் ஷ
உரையாற்றிய நிமிடத்திலிருந்து, பௌத்த மதச்சார்புடைய மக்களிடையே தேர்தலை இலக்குவைத்து பிரசாரங்களை முன்னெடுத்தார். ஒரு நீண்டகாலத் திட்டத்தின் அடிப்படையில் வியூகங்கள் வகுக்கப்பட்டன.
முஸ்லிம்களும் தமிழர்களும் எப்படி பார்த்தாலும், தேர்தல் வெற்றிக்கான வியூகத்தை பெரும்பான்மைச் சமூகத்திற்குள் நன்றாக ஊடுருவி வியாபிக்கச் செய்வதற்காக தொடர்ச்சியாக ராஜபக் ஷக்கள் உழைத்தனர் என்பதை மறுக்கவியலாது. இதற்காக தேவையேற்படின் இனவாதமும் மதவாதமும் சில அடிப்படைவாதக் குழுக்களும் பயன்படுத்தப்பட்டதாகவும் சொல்ல முடியும்.
மைத்திரி – ரணில் ஆட்சியின் தோல்வி, மத்தியவங்கி பிணைமுறி மோசடி, ஏப்ரல் பயங்கரவாத தாக்குதல்கள் என பல விடயங்கள் ராஜபக் ஷக்களுக்கு சாதகமான களநிலைமையை ஏற்படுத்திக் கொடுத்தன. இதனை சரியாக பயன்படுத்த அவர்கள் இடைவிடாது உழைத்தனர். குறிப்பாக, ‘சிறுபான்மை மக்கள் தான் தீர்மானிக்கும் சக்தி’ என்ற நியதியை உடைத்தெறிந்து, ‘சிங்களப் பெரும்பான்மை மக்களின் வாக்குகளாலேயே ஜனாதிபதி ஒருவரை தெரிவு செய்து காட்ட வேண்டும்’ என்பதில் உறுதியாக இருந்தனர்.
இதனடிப்படையிலேயே அனைத்துப் பிரசாரங்களும் முன்னெடுக்கப்பட்டன. பௌத்த விகாரைகள், தேரர்களின் ஒத்துழைப்பு பெறப்பட்டதாக சொல்லப்படுகின்றது. அடிமட்ட சிங்கள மக்களிடையே ‘பேச வேண்டிய விதத்தில் பேசி’ வாக்குக் கேட்கப்பட்டதாக தெரிகின்றது. பிரதான முஸ்லிம் கட்சிகள் இரண்டும், தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பும் சஜித்திற்கு ஆதரவு வழங்கியது கோத்தாபயவின் பிரசாரத்திற்கு இலகுவாகப் போய்விட்டது.
“இதோ தமிழர்களும் முஸ்லிம்களும் சஜித்தோடு இணைந்து விட்டார்கள். நாடு பறிபோகப் போகின்றது. எனவேதான் நாட்டைக் காப்பாற்றுவதற்காக தெற்கிற்கு வந்து உங்களிடம் வாக்குக் கேட்கின்றோம்” என்ற தோரணையில் நிகழ்த்தப்பட்ட உரைகள் கடும்போக்கு சிங்கள மக்களின் இலட்சக் கணக்கான வாக்குகளை கவரும் வல்லமை பெற்றவையாக இருந்ததை யாரும் மறுப்பதற்கில்லை. ஒருவேளை முஸ்லிம் காங்கிரஸும் மக்கள் காங்கிரஸும் ராஜபக் ஷவுக்கு ஆதரவளித்திருந்தால், கடும்போக்கு வாக்காளர்களின் வாக்குகள் கிடைக்காமல் கூட போயிருக்கலாம்.
இதேநேரம், “இப்போது எமது இலக்கு அடையப்பட்டு விட்டது. நாம் விரும்பியது போன்ற ஒரு ஜனாதிபதி கிடைத்துவிட்டார்” எனக் கூறி, தமது அமைப்பை கலைக்கப் போவதாக அறிவித்துள்ள பொதுபலசேனா மற்றும் சிங்கள ராவய போன்ற அமைப்புக்களின் நடவடிக்கைகளும் கோத்தாபயவின் வாக்குவங்கியில் மறைமுகமாக சாதகமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின என்று கூறலாம்.
தோல்விக்கான காரணம்
மறுபக்கத்தில் ஐக்கிய தேசியக் கட்சி தலைமையிலான ஐக்கிய தேசிய முன்னணியில் ஐ.தே.க உள்ளிட்ட எத்தனையோ கட்சிகள் இருந்தும், சஜித் பிரேமதாஸ கறைபடியாத கரங்களுக்கு சொந்தக்காரர், ஏழைகளின் தோழர், சேவைகளைச் செய்வதில் நிகரற்ற ஆளுமை என்பதை சிறுபான்மை மக்கள் மட்டுமன்றி சிங்கள மக்களும் ஏற்றுக் கொண்டிருந்தாலும் கூட, வாக்களிப்பில் தோற்றுப் போனது துரதிர்ஷ்டவசமானதே. இதற்கு பல காரணங்களை குறிப்பிட முடியும்.
முதன்மைக் காரணம், கடந்த நல்லாட்சியின் தோல்வியாகும். கடந்த நான்கரை வருடங்களாக சொல்லிக் கொள்ளும்படி அபிவிருத்தியும் இல்லை, மக்கள் சேவையும் இல்லை, இனவாதம் கட்டுப்படுத்தப்படவும் இல்லை, சிறுபான்மை அல்லது பெரும்பான்மை மக்களின் எதிர்பார்ப்புக்கள் நிறைவேற்றப்படவும் இல்லை. இதனால் எதைச் சந்தைப்படுத்தியும் வாக்குக் கேட்க முடியாத நிலை ஐ.தே.முன்னணிக்கு ஏற்பட்டது.
சஜித் பிரேமதாஸவை மட்டுமே சந்தைப்படுத்தக் கூடியதாக இருந்தது. இல்லையென்றால் 30 வருடங்களுக்கு முன் ஆட்சிசெய்த அவரது தந்தையின் சேவைகளை பிரசாரப்படுத்த வேண்டியிருந்தது. அதுதவிர ரணில் விக்கிரமசிங்கவோ அல்லது முஸ்லிம் கட்சித் தலைவர்களோ செய்த கனதியான சேவைகளை எடுத்துக்காட்டி வாக்குக் கேட்க முடியவில்லை. இந்த பின்னணியிலேயே, ‘ராஜபக் ஷ குடும்பம் ஆட்சிக்கு வந்தால் நாட்டில் இனவாதம் தாண்டவமாடும்’ என்ற அச்சமூட்டும் பிரசாரங்கள் முன்னெடுக்கப்பட்டன.
இதேவேளை, எமது கணிப்பின்படி சஜித் பிரேமதாஸ ஜனாதிபதித் தேர்தலில் போட்டியிடுவதற்கு நீண்டகாலமாக தன்னை தயார்படுத்தியிருக்கவில்லை. ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் தலைவராக வருவதே அவரது உடனடி அவாவாக இருந்திருக்கலாம். ஒரு ஜனாதிபதி வேட்பாளராக வரும் நோக்கில், நடப்பு விவகாரங்கள் பற்றி முக்கியத்துவமிக்க நிலைப்பாடுகளை எடுக்கவில்லை. அதேபோன்று சிறுபான்மை முஸ்லிம்கள் மற்றும் தமிழ் மக்களுக்காக குரல்கொடுக்கவில்லை. கணிசமான சிங்கள மக்களை கவர்ந்திருந்தாலும் சிங்கள பௌத்தவாதத்தில் ஊறியவர்களின் நம்பிக்கையைப் பெற்ற (ராஜபக் ஷ) போன்ற ஒரு தலைவராக சஜித் தன்னை வளர்த்துக் கொள்ளவில்லை என்றே கூற வேண்டும்.
இந்நிலையில், ‘இயலுமென்றால் வெற்றி கொள்ளட்டும்’ என்ற எண்ணத்திலேயே ரணில் விக்கிரமசிங்க சஜித் பிரேமதாஸவை நிறுத்தியிருக்கலாம் என்ற அனுமானம் ஆரம்பத்திலேயே இருந்தது. ஏனெனில், சுதந்திரக் கட்சி, மக்கள் விடுதலை முன்னணியின் ஆதரவு இல்லாமல் ஒருவரால் தேர்தலில் வெற்றி பெறக்கூடிய சாதகநிலை இருந்திருந்தால், ரணில் அந்த வாய்ப்பை சஜித்துக்கு விட்டுக் கொடுத்திருக்க மாட்டார். மேட்டுக்குடிக் காரர்களின் கட்சி, சாதாரண குடும்பப் பின்னணியைக் கொண்ட ஒருவரின் கைக்கு செல்வதை நிச்சயமாக ரணில் போன்றவர்கள் விரும்பியிருக்கவும் மாட்டார்கள்.
மேற்படி அனுமானம் இப்போது நிதர்சனமாகி வருவதை காண முடிகின்றது. ரணில் விக்கிரமசிங்க சஜித்தின் வெற்றிக்காக சரியாக பாடுபடவில்லை என்றும் ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் பல எம்.பி.க்கள் பிரசாரம் செய்யவில்லை என்றும் சஜித் மற்றும் பலர் குற்றச்சாட்டுக்களை முன்வைத்து வருவதை காணக்கூடியதாகவுள்ளது.
இது உண்மைதான், முஸ்லிம்களும் தமிழர்களும் கொத்தாக வாக்களித்தது போல சிங்கள மக்கள் வாக்களிக்கவில்லை. ஐ.தே.க. அரசியல்வாதிகள் பலர் இது தனியே ‘சஜித்தின் வேலை’ என்பது போல மிகவும் சூட்சுமமாக ஒதுங்கியிருந்து விட்டனர். ரவூப் ஹக்கீம் உள்ளிட்ட பலர் தமது கோட்டைகளையே சரிய விட்டனர். வெல்லக்கூடிய 25 தொகுதிகள் தோற்றன. இதுவும் சஜித்தின் தோல்விக்கு இட்டுச் சென்றது.
பயங்கரவாதமும் இனவாதமும் இந்த தேர்தலில் பெரிய முதலீடாக பயன்படுத்தப்பட்டது. இதில் உயிர்த்த ஞாயிறு பயங்கரவாத தாக்குதல்களுக்கு முக்கிய பங்குள்ளது. ‘நாட்டின் பாதுகாப்புக்கு அச்சுறுத்தல் ஏற்பட்டுள்ளது .எனவே எமக்கு வாக்களியுங்கள்’ என்று கோத்தாபய சிங்கள மக்களிடம் கூறுவதற்கும், அதிகளவான வாக்குகளை அவர்கள் அள்ளி வழங்குவதற்கும் இது காரணமாகியது.
இதேவேளை ‘மஹிந்த குடும்பம் ஆட்சிக்கு வந்தால் இனவாதிகளின் ஆட்டம் தொடங்கிவிடும்’ என்று முஸ்லிம், தமிழ் அரசியல்வாதிகள் பிரசாரம் செய்து சஜித்திற்கு இலட்சக் கணக்கான வாக்குகளை பெற்றதைப் போலவே, மறுபுறத்தில் தென்னிலங்கையில் ‘சஜித் வந்தால் சிறுபான்மையினரின் கையே மேலோங்கும், நாடு பிளவுபடும்’ என்றெல்லாம் இனவாதம் பேசியே மொட்டு அணி பிரசாரம் செய்தது. இந்த அடிப்படையிலேயே பெரும்பான்மை மற்றும் சிறுபான்மை இனங்கள் வாக்களித்தன, எதிரெதிர் நிலைப்பாடுகளை எடுத்தன.
2015இல் தோல்வியடைந்த மஹிந்த தரப்பு தமது தோல்விக்கான காரணத்தை தேடி அறிந்து புதுவியூகங்களை வகுத்தது. ஆனால், ரணில் விக்கிரமசிங்க தமது கட்சியின் தோல்விகளுக்கான காரணங்களை மீளாய்வு செய்யவில்லை. காற்றழுத்தத்தின் காரணமாக சஜித் பிரேமதாஸ தேர்தல் களத்தில் தள்ளிவிடப்பட்டார். இந்தப் பின்னண யில், இப்போது தோல்வியடைந்து நொந்துபோயுள்ள சஜித்தும் மீள்பரிசீலனையை மேற்கொள்ளலாம் ரணிலின் வழியையே பின்பற்றி விடுவாரோ என்று எண்ணத் தோன்றுகின்றது.
முஸ்லிம்களின் வாக்கு
இது இவ்வாறிருக்க, தற்போது ஜனாதிபதியாக பதவியேற்றுள்ள கோத்தாபய ராஜபக் ஷவுக்கு முஸ்லிம்களும் தமிழர்களும் வாக்களிக்கவில்லை என்றும், இந்த அரசாங்கத்தின் வெற்றியில் முஸ்லிம்களுக்கு பங்கில்லை என்றும் ஒரு தரப்பினர் கூறுகின்றனர். அத்துடன், இந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி இனவெறுப்பு பேச்சுக்களும் உலாவ விடப்படுகின்றன. இது மிகவும் மோசமான நிலையாகும்.
உண்மையிலேயே, ஜனாதிபதி தனது கன்னி உரையில் கூறியிருப்பதைப் போல ‘பெரும்பான்மை மக்களின் பெரும்பான்மை வாக்குகளாலேயே’ அவர் ஜனாதிபதியாக தெரிவு செய்யப்பட்டிருக்கின்றார். சிறுபான்மை சமூகத்திற்கு அழைப்பு விடுத்தும் அவர்கள் பெரும்பான்மையாக கோத்தாபயவுக்கு வாக்களிக்கவில்லை என்பதையும் மறுப்பதற்கில்லை. அந்த மனத்தாங்கல் அவருக்கு இருக்கவே செய்யும்.
ஆனால், அதற்காக முஸ்லிம்கள் கோத்தாபயவுக்கு வாக்களிக்கவே இல்லை என்று யாரும் கூற முடியாது. வடக்கு, கிழக்கின் ஒருசில முஸ்லிம் பிரதேசங்களில் உள்ள ஆயிரக் கணக்கான மக்களும் மலையகத் தமிழர்களும் வடக்கில் சொற்பளவானவர்களும் அதேபோன்று தென்னிலங்கையில் சிதறி வாழ்கின்ற குறிப்பிட்டளவான முஸ்லிம்களும் கோத்தாபய ராஜபக் ஷவுக்கே வாக்களித்திருக்கின்றனர் என்பதை மறுக்க முடியாது.
இவ்வாறாக, கிட்டத்தட்ட 5 இலட்சம் சிறுபான்மை வாக்குகள் கோத்தபாய ராஜபக் ஷவுக்கு கிடைத்திருக்கின்றன எனலாம். இதனை மஹிந்த அணியில் உள்ள ஒரிரு அரசியல்வாதிகள் குறிப்பிட்டுள்ளனர். 14 இலட்சம் வாக்குகளால் கோத்தாபய ராஜபக் ஷ வெற்றி பெற்றிருக்கின்ற நிலையில் இந்த 5 இலட்சம் சிறுபான்மை வாக்குகளும், வாக்களிக்காத சிறுபான்மையினரின் வாக்குகளும் சஜித்திற்கு அளிக்கப்பட்டிருந்தால் தேர்தல் முடிவுகள் வேறுமாதிரி அமைந்திருக்கலாம் என்பதை மறந்து விடக்கூடாது.
அதுமட்டுமன்றி, பெரும்பான்மையான முஸ்லிம்களோ தமிழர்களோ ஹிஸ்புல்லாஹ்வுக்கு அல்லது சிவாஜிலிங்கத்திற்கு வாக்களிக்கவில்லை. மாறாக, சுமார் 38 இலட்சம் சிங்கள மக்களின் ஆணையைப் பெற்றுள்ள உண்மையான சிங்கள பௌத்தரான சஜித் பிரேமதாஸவுக்குதான் வாக்களித்தனர். இதுவொன்றும் தேசத்துரோகமாகாது. அதுபோலவே, கடந்த 2005, 2010 தேர்தல்களில் இதே பெரும்பாலான முஸ்லிம்கள்தான் மஹிந்த ராஜபக் ஷவின் வெற்றிக்காக வாக்களித்தார்கள் என்ற நன்றியையும் மறந்து பேசக்கூடாது.
முஸ்லிம்களின் பொறுப்பு
இப்போது கோத்தாபய ராஜபக் ஷ இந்த நாட்டின் அரச தலைவர்! அவரே சொல்லியிருப்பது போல, வாக்களித்த மக்களுக்கும் வாக்களிக்காதவர்களுக்கும் சிங்களவர்களுக்கும் தமிழர்கள், முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்தவர்கள் மற்றும் பேகர்களுக்கும் ஜனாதிபதி அவர்தான். எனவே, சிறுபான்மை சமூகங்களின் உணர்வுகளையும் எதிர்பார்ப்புக்களையும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
குறிப்பாக முஸ்லிம்களின் அபிலாஷைகள், காணிப் பிரச்சினைகள் போன்ற நீண்டகால பிரச்சினைகளை தீர்க்க வேண்டும். தமிழர்களின் நியாயமான கோரிக்கைகளுக்கு செவிமடுக்க வேண்டும். ஆக மொத்தத்தில் சிறுபான்மை சமூகங்களின் மனங்களை வெல்வதற்கான வேலைத்திட்டங்களை முன்னெடுத்தல் அவசியமாகும்.
Happy
0 %
Sad
0 %
Excited
0 %
Sleepy
0 %
Angry
0 %
Surprise
0 %
0
0
Average Rating